عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدیدنا امیدی و یاس انسان را نابود می کند و ما باید به این باور برسیم که هیچ مشکلی هر چقدر بزرگ، پایان راه نیست … باید امیدوار بود مانند درختان که در فصل پاییز برگ های شان را از دست می دهند، باد و باران به تن شان سیلی می زند، انگار برای همیشه مرده اند؛ ولی بهار که از راه می رسد جانی دوباره می گیرند، پس ما انسان ها هم باید در مقابل ناملایمات روزگار دوام بیاوریم و سر خم نکنیم تا به بهار زندگی برسیم.
